Het fijngevoelige alerte hert en het krachtige paard die haar met hun kwaliteiten begeleid hadden naar de onzichtbare wereld, rustten liefdevol bij haar voeten. Voor haar sotnd een meisje. Zij deelden, misschien in een ver verleden, hetzelfde bloed, want ze voelde meteen herkenning. In het meisje zag zij een weerspiegeling van haarzelf. Het was net, of zij elkaar al eens eerder hadden ontmoet. Nog meer vertrouwde gezichten doken op. De lucht voelde koel, maar het vuur in haarzelf wakkerde aan bij het zien van al deze personen, haar wangen gloeiden ervan.
Haar fluwelen mantel droeg zij graag om zich te beschermen, zowel letterlijk als figuurlijk. Het meisje vertelde haar dat deze mantel wel uit mocht. Want het werd tijd dat zij zich oprichtte en zichzelf in haar volle potentie liet zien. Voluit leven en gezien worden, haar gaves mochten niet onopgemerkt blijven, vertelde het meisje, vol overtuiging. "Richt de aandacht niet op wat je niet lukt, maar op wat je plezier brengt. Ontsteek het vreugdeveur in jezelf, dan komt de rest vanzelf".
Hûh? Is dit echt, vroeg zij zich af? "Jazeker, fluisterde het meisje. "Want als je straks wakker bent, herinner jij je deze droom. Geef je geest de vrijheid. Kijk aandachtig om je heen. Je weg wijst zich vanzelf, met behulp van de dieren die op dat moment bij je passen maar let ook op de tekens die je krijgt en durf hierop te vertrouwen. En ga je slapen 's avonds, weet dan dat ik in een oogwenk bij je ben. Op deze magische plek.
